Ik werk als longverpleegkundige op de longpoli in Tergooi Hilversum. Op de poli heb ik samen met mijn collega Iris Huisman een eigen spreekkamer. Dit is erg prettig, zo kunnen wij alle instructiemateriaal en placebo inhalatoren op een plek houden. Wij maken hier dagelijks veel gebruik van, folder geven we mee, een placebo gebruiken wij zodat een patiënt zijn techniek kan laten zien, en uiteraard onze eigen placebo’s om de instructie te visualiseren.

Zoals je al leest maken wij niet veel gebruik van digitale hulpmiddelen. Verwijzen naar de website van het longfonds en een instructie op inhalatorgebruik.nl doen wij wel, maar het is niet gestandaardiseerd om alles digitaal aan te bieden. (Nu ik dit zo op schrijf vind ik dit voor mij doen ook erg vreemd. Aangezien het een grote hobby van mij is, YouTube filmpjes, sociale media etc.)

Door covid-19 thuiswerken

Sinds de covid-19 pandemie ben ik (en velen met mij) soort van gedwongen thuis te komen zitten. Van de een op andere dag werd dit van mij gevraagd. Er werd al snel vanuit gegaan dat je thuis kan werken, dus dat je hardware op orde is etc.

Nu komt een van mijn hobby’s goed te pas! Werken en rommelen computers, social media etc. Dus dat thuiswerken… daar draaide ik qua ICT mijn hand niet voor om. Ik denk dat ik in die 8 jaar dat ik longverpleegkundige ben geen 1 keer thuis heb gewerkt, nou ja je kent het wel.. even mail checken maar verder niets patiënt gerelateerd. 

Voor- en nadelen van thuiswerken

Nu werk ik al 16 weken thuis, 13 maart was mijn laatste fysieke dag op de poli. En ik zal eens de voor en nadelen op een rijtje zetten:

Voordelen

• Niet meer in de file staan
• Niet netjes te kleden (alhoewel ik in het ziekenhuis de boel toch weer uit moest doen en mijn uniform aan)
• Eigen koffie
• Eigen omgeving, toilet 😉
• Je bepaalt je eigen werktijden, als je je werk maar uitvoert

Nadelen

• Als je kinderen thuis zitten is het niet een beste combi, (zacht uitgedrukt…), vooral het moment dat je een telefoon aan je oor hebt of een scherm voor je neus, dan is de rust ver te zoeken
• Je hebt niet een heel ergonomische werkplek
• Je collega’s zijn er niet om even adhoc te overleggen
• Je collega’s zijn er niet om even tegen te ventileren
• Je collega’s zijn er niet om even gezellig mee te lunchen
• Je kan niet makkelijk wat uitprinten of faxen (ja faxen ja…)
• Had ik het missen van collega’s al gezegd?

Patiënt in persoonlijke omgeving

Het thuiswerken zorgt er voor dat je soort van de “patiënt thuis hebt.” Dit klinkt misschien gek, want de patiënt heb je immers toch aan de telefoon?

Voorbeeld

Ik had een patiënt aan de telefoon. Een vrouw van 63 jarige leeftijd met terminaal COPD (gold IV D). Ze had haar 9de prednison kuur achter de rug maar bij het stoppen gaat het vrijwel altijd mis, dus elke kuur werd een langzame afbouw. Alle excacerbaties hadden zijn tol geijsd. Mevrouw was verzwakt en bang. Ze was nog helemaal niet bezig met een palliatieve fase en elke exacerbatie was een strijd voor haar. Het telefoongesprek was vooral een luisterend oor bieden, uitleg geven in welke fase de patiënt zich bevind, wat haar verwachtingen zijn naar ons en wat wij nog voor haar kunnen betekenen.

Sommige van jullie hebben hier wel een beeld bij, oké houd die gedachte vast! Voeg daarbij toe: ik zit aan mijn keukentafel in mijn ‘chilloutfit’ kijkend naar mijn kat die vredig ligt te slapen, op de achtergrond de radio aan, een kitten die continu over mijn toetsenbord wilt lopen, mijn moeder die net binnenkomt met heerlijke visfrietjes en ook weer gaat om de kinderen van school te halen… Dus het gesprek kan ook niet langer duren want over 10 minuten zouden mijn kinderen ook weer thuis komen. 

Schuldgevoel 

Door deze hele situatie voelde ik mij bijna schuldig tegenover de patiënt dat ik mij dus niet volledig voor haar kon inzetten. Mijn gedachten kon ik niet volledig bij het gesprek houden. En ook het feit dat ik dit gesprek in mijn eigen huis aan het voeren ben (iets met werk en privé…). Nadat ik het gesprek had samengevat en het gesprek aan het afronden was met mw, gaf zij aan dat zij het gesprek heel prettig en verhelderend vond. Ik vond haar feedback erg waardevol, mijn eigen perfectionisme en ongemak zorgde ervoor dat ik mij voor mijn gevoel dus niet volledig kon inzetten voor haar.

Zo zijn er nog wel meer situaties die thuis toch een hele andere lading hebben dan dat je in je eigen spreekkamer zit. De patiënt en de zorgvraag is hetzelfde, maar als de ruimte, situatie en het moment anders is veranderd dit meteen de lading van het gesprek, althans voor mij.

Alles vraagt meer energie en draagkracht

Door deze en meerdere situaties heb ik voor mijzelf wel wat veranderingen getroffen, omdat deze situatie nu echt wel wat meer energie en draagkracht van mij vraagt. Denk aan een planning voor het gezin maken zodat ik mij kan focussen op het werk, zorgen dat de kitten een eigen plekje krijgt in het huis en mijn werkplek verplaatsen aan een echt bureau (want die heb ik wel gewoon…). Doordat het contact met mijn duo collega erg fijn en laagdrempelig was zorgde het ervoor dat ik ook kon ventileren hier en daar, (ik hoop voor haar ook…). 

Nu af en toe fysiek op de poli

Sinds kort werken we ook weer 1 dag op de poli, we zien nog niet volledig alle patiënten fysiek maar wel al onze collega’s en longartsen, wat zo fijn is! En die File? Na 16 weken even 1/2 uur ALLEEN zijn en met de radio aan, zo fijn!